تأثیر تعاملی مصرف ملاتونین و تمرین ترکیبی بر برخی از مؤلفه‌های آمادگی جسمانی و مقادیر سرمی مالون دی‌آلدئید در زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه: ملاتونین می‌تواند نقش مهمی‌ در کاهش محصولات استرس اکسیداتیو داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر تعاملی 8 هفته مصرف ملاتونین و تمرین ترکیبی بر روی برخی از مؤلفه‌های آمادگی جسمانی و مقادیر سرمی مالون دی‌آلدئید در زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. روش‌کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده در سال 1397 بر روی 18 زن یائسه غیرفعال مبتلا به دیابت نوع 2 در مشهد انجام شد. شرکت‌کنندگان به شکل تصادفی در دو گروه تمرین ترکیبی+ ملاتونین (10 نفر) و تمرین ترکیبی+ دارونما (8 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی­های گروه اول به مدت 8 هفته روزانه یک عدد قرص ملاتونین (3 میلی‌گرم) و گروه دوم به همین مقدار دارونما مصرف کردند. برنامه تمرین ترکیبی دو گروه به‌مدت 8 هفته و 3 جلسه در هفته بود. متغیرهای ترکیب بدنی، آمادگی جسمانی و بیوشیمیایی در دو مرحله ابتدا و انتهای پژوهش سنجش شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌‌افزار آماری SPSS (نسخه 23) و آزمون‌های تی‌تست مستقل و تی تست وابسته صورت گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: مصرف ملاتونین همراه با تمرین ترکیبی باعث کاهش معنادار درصد چربی بدن و مقادیر مالون دی‌آلدئید و افزایش معنادار میزان اکسیژن مصرفی اوج و قدرت عضلانی در حرکات پرس سینه، زیربغل، جلوران و پشت ران شد (05/0p≤)، این در حالی بود که انجام تمرین ترکیبی به‌تنهایی فقط باعث افزایش معنادار میزان اکسیژن مصرفی اوج و قدرت عضلانی در حرکات پرس سینه، زیربغل، جلوران و پشت ران شد (05/0p≤). همچنین علی‌رغم وجود تفاوت­هایی بین دو گروه، اما در هیچ یک از متغیر­ها به لحاظ آماری اختلاف معناداری مشاهده نشد (05/0p>). نتیجه‌گیری: تعامل مصرف ملاتونین و تمرین ترکیبی باعث بهبود اکسیژن مصرفی اوج، قدرت عضلانی، کاهش درصد چربی بدنی و همچنین کاهش محصولات جانبی رادیکال آزاد از جمله مالون دی‌آلدئید می‌گردد و در بهبود عوامل خطرزای ناشی از بیماری دیابت نوع 2 در زنان یائسه مؤثر است.